بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر باورهاى ارتباطى و دلزدگی دانشجویان پسر متاهل

مقدمه: دل‌زدگی زناشویی یکی از عواملی است که به‌ مرور زمان عشق و علاقه بین زوجین را کم‌رنگ‌ترکرده و گاهی به‌ طور کامل محو می‌کند و موجبات مشکلات روانی، ادامه روابط سرد و بی‌تفاوت و در نهایت اتمام یک رابطه را فراهم می‌کند و ارتباط تنگاتنگی با باورهای ارتباطی افراد دارد که لزوم مداخلات زودهنگام را نشان می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر باورهاى ارتباطى و دلزدگی دانشجویان پسر متاهل بود.
روش‌کار: در این طرح بالینی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از بین دانشجویان پسر متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان در رشته‌های علوم انسانی، تعداد 24 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدندکه طی مرداد لغایت مهر سال تحصیلی 95-1394 به دفتر مشاوره دانشگاه مراجعه کرده بودند. سپس به روش کاملا تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. از هر دو گروه پرسش‌نامه‌های باورهای ارتباطی آدیلسون و اپشتاین، دل‌زدگی زناشویی به ‌عنوان پیش‌آزمون گرفته شد و سپس گروه آزمون ده جلسه در کارگاه گروه‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل شرکت نموده و دو هفته پس از اتمام دوره، دوباره با همان پرسش‌نامه‌ها مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: گروه‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر خرده‌مقیاس‌های باور به مخرب بودن مخالفت (04/0=P)، باور به عدم تغییرپذیری همسر (04/0=P)، کمال‌گرایی جنسی (04/0=P) و باورهای ارتباطی غیرمنطقی (04/0=P)، مؤثر بوده و بر خرده‌مقیاس‌های باور به تفاوت‌های جنسیتی (48/0=P)، توقع ذهن‌خوانی (65/0=P) تأثیر معناداری نداشته است. همچنین گروه‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار مقابل بر دل‌زدگی زناشویی (02/0=P) نیز مؤثر بوده است.
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از این بود که گروه‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر باورهای ارتباطی و دل‌زدگی دانشجویان پسر متأهل، مؤثر است.