مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان انجام شد. روشکار: این پژوهش بالینی با گروه شاهد با دوره پیگیری یکماهه بود. جامعهی پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال مراجعهکننده به مراکز درمانی، مطب پزشکان مغز و اعصاب و روانپزشکان اصفهان طی پاییز سال 1394 بود. نمونهگیری به صورت در دسترس و تعداد30 نفر از بیماران مبتلا به میگرن انتخاب شدند و با توجه به ملاکهای ورود و خروج و به صورت تصادفی به گروه آزمون (15 نفر) و شاهد (15 نفر) تقسیم شدند. آزمودنیها قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه اضطراب درد و پرسشنامه شدت درد پاسخ دادند. گروه آزمون تحت درمان هموآنسفالوگرافی قرار گرفته و در مورد گروه شاهد در این مدت هیچ گونه مداخلهای صورت نگرفت. یافتهها: نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که تفاوت بین گروه آزمون و شاهد در اضطراب درد و شدت درد، معنیدار بوده است (05/0>P). نتیجهگیری: بنا بر نتایج پژوهش برای کاهش اضطراب درد و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن میتوان از درمان هموآنسفالوگرافی سود جست.
نیکسرشت, رضوان, منشئی, غلامرضا, & کریمی, سمیه. (1395). تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان. مجله اصول بهداشت روانی, 18(ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی), 433-441. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896
MLA
رضوان نیکسرشت; غلامرضا منشئی; سمیه کریمی. "تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان", مجله اصول بهداشت روانی, 18, ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی, 1395, 433-441. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896
HARVARD
نیکسرشت, رضوان, منشئی, غلامرضا, کریمی, سمیه. (1395). 'تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان', مجله اصول بهداشت روانی, 18(ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی), pp. 433-441. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896
VANCOUVER
نیکسرشت, رضوان, منشئی, غلامرضا, کریمی, سمیه. تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان. مجله اصول بهداشت روانی, 1395; 18(ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی): 433-441. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896