مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان انجام شد. روشکار: این پژوهش بالینی با گروه شاهد با دوره پیگیری یکماهه بود. جامعهی پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال مراجعهکننده به مراکز درمانی، مطب پزشکان مغز و اعصاب و روانپزشکان اصفهان طی پاییز سال 1394 بود. نمونهگیری به صورت در دسترس و تعداد30 نفر از بیماران مبتلا به میگرن انتخاب شدند و با توجه به ملاکهای ورود و خروج و به صورت تصادفی به گروه آزمون (15 نفر) و شاهد (15 نفر) تقسیم شدند. آزمودنیها قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه اضطراب درد و پرسشنامه شدت درد پاسخ دادند. گروه آزمون تحت درمان هموآنسفالوگرافی قرار گرفته و در مورد گروه شاهد در این مدت هیچ گونه مداخلهای صورت نگرفت. یافتهها: نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که تفاوت بین گروه آزمون و شاهد در اضطراب درد و شدت درد، معنیدار بوده است (05/0>P). نتیجهگیری: بنا بر نتایج پژوهش برای کاهش اضطراب درد و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن میتوان از درمان هموآنسفالوگرافی سود جست.
نیکسرشت, رضوان, منشئی, غلامرضا, کریمی, سمیه. (1395). تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان. مجله اصول بهداشت روانی, 18(ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی), 424-430. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896
MLA
رضوان نیکسرشت; غلامرضا منشئی; سمیه کریمی. "تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان". مجله اصول بهداشت روانی, 18, ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی, 1395, 424-430. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896
HARVARD
نیکسرشت, رضوان, منشئی, غلامرضا, کریمی, سمیه. (1395). 'تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان', مجله اصول بهداشت روانی, 18(ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی), pp. 424-430. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896
VANCOUVER
نیکسرشت, رضوان, منشئی, غلامرضا, کریمی, سمیه. تعیین اثر بخشی هموآنسفالوگرافی (HEG) بر اضطراب درد، شدت درد بربیماران مبتلا به میگرن 55-25 سال شهر اصفهان. مجله اصول بهداشت روانی, 1395; 18(ویژه نامه سومین کنفرانس بینالمللی روانشناسی و علوم تربیتی): 424-430. doi: 10.22038/jfmh.2016.7896