بررسی عوامل مرتبط با روش های خودکشی و اقدام به خودکشی در یزد، ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی پزشکی، گروه روان پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد، یزد، ایران

2 استادیار گروه سم شناسی و پزشکی قانونی ، دانشگاه آزاد اسلامی یزد، واحد علی-ابن-ابیطالب، یزد، ایران

3 استادیار گروه روان پزشکی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

4 استاد گروه روان پزشکی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران

5 استادیار گروه پزشکی قانونی، مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران

چکیده

مقدمه: خودکشی یکی از نگرانی های بهداشتی جهانی است و شیوع آن در بیشتر کشورها از جمله ایران رو به افزایش است. افزایش میزان خودکشی علی رغم برنامه های پیشگیری از خودکشی، نیاز به ارزیابی عوامل موثر در اقدام به خودکشی را نشان می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین عوامل خطر مختلف و روش های خودکشی در شهرستان یزد انجام شد.
روش  کار: این مطالعه مقطعی از خرداد ماه 1397 تا خرداد ماه 1398 در بیمارستانهای آموزشی و پزشکی قانونی شهرستان یزد انجام شده و افرادی که خودکشی داشته اند وارد مطالعه شدند. سوابق پزشکی این افراد، بررسی شده و رابطه بین روش خودکشی و عواملی همچون سن، جنسیت، تحصیلات، وضعیت تاهل، اعتیاد، محل زندگی، سابقه بیماریهای روان پزشکی، سابقه خودکشی در خود و یا خانواده، زمان و فصل خودکشی ارزیابی شد.
یافته ها: دراین بررسی تعداد 60 نفر با میانگین سنی 37.43 سال وارد مطالعه شدند که اکثر آنها زن بودند (68.3 درصد). اکثر افراد سابقه اقدام به خودکشی (54.5 درصد) داشته و بیشتر خودکشی ها در طول شب (42.4 درصد) رخ داده است. علاوه بر این، بیشتر خودکشی ها در تابستان (46.7٪) اتفاق افتاده و حلق آویز شدن (55٪) شایعترین نوع اقدام به خودکشی بوده است. تنها جنسیت با روش خودکشی ارتباط معنی داری داشت (P=0.001).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بیشتر موارد خودکشی، توسط زنان صورت گرفته و خودآویختگی متداول ترین روش خودکشی است. جنسیت تنها عامل مرتبط با روش خودکشی بود.

کلیدواژه‌ها

مجله اصول بهداشت روانی
دوره 23، شماره 4
مرداد و شهریور 1400
صفحه 299-304

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار