اثر بخشی طرحواره درمانی بر تحمل پریشانی وتاب آوری ماداران دارای دانش آموز کم توان ذهنی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه روانشناسی دانشگاه آزاد زاهدان

چکیده

مقدمه:وجود فرزند کم توان ذهنی در خانواده تاثیرات منفی و جبران ناپذیری بر والدین بالاخص مادران به جای می گذارد. هدف از این پژوهش اثربخشی طرحواره در مانی بر تحمل پریشانی و تاب آوری مادران دارای فرزندان کم توان ذهنی شهر زاهدان بود.

روش کار:روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد.در این پژوهش از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی داوطلبانه و گمارش تصادفی استفاده شد. بدین صورت که از بین مادران دانش آموزان مدارس استثنایی ناحیه1و2 شهر زاهدان تعداد 30نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه تحمل پریشانی و پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون) استفاده شد. داده های جمع آ وری شده به وسیله نرم افزار به شیوه کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر بیان کننده این بود که طرحواره درمانی بر تحمل پریشانی و تاب آوری ماداران دارای کودکان کم توان ذهنی موثر بوده است.. از این رومی توان گفت که آموزش طرحواره درمانی بر افزایش تحمل پریشانی موثر بوده است.

نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می‌توان طرحواره‌درمانی را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش تحمل پریشانی و تاب آوری در مادران دارای کودکان کم توان ذهنی پیشنهاد داد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مجله اصول بهداشت روانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 06 آذر 1400

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار