هدف: این پژوهش به منظور بررسی روابط بین هوش هیجانی، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی و نقش هوش هیجانی و رضایت زناشویی بر کیفیت زندگی زنان انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی و به شیوه مدلسازی معادلات ساختاری بود که در آن 248 نفر از زنان متأهل شاغل در مقطع ابتدایی آموزش و پرورش شهر سبزوار در سال 1395 به صورت تصادفی ساده انتخاب و با پرسش‌نامه‌های هوش هیجانی بار- آن (EQ-i)، رضایت زناشویی هادسون (IMS) و مقیاس فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL- BREF) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای بررسی ارتباط بین متغیرها و ارزیابی برازش مدل طراحی شده، از رویکرد حداقل مربعات جزئی در نرم افزار SmartPLS-2 استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که هوش هیجانی بر رضایت زناشویی با ضریب بتا 285/0 (793/4=t) و بر کیفیت زندگی با ضریب بتا 545/0 (563/15=t) تأثیرگذار است. تاثیر رضایت زناشویی بر کیفیت زندگی با ضریب بتا 373/0 (240/9=t) نیز تأیید شد. بعلاوه، مدل ساختاری طراحی شده مبتنی بر ارتباطات بین هوش هیجانی، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی توانست 55% از عوامل موثر بر کیفیت زندگی را در خود جای دهد. نتیجه‌گیری: هوش هیجانی و رضایت زناشویی از عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی زنان هستند.
)