پیش‌بینی گرایش به طلاق بر اساس طرحواره های ناسازگار محرومیت هیجانی و نقص و شرم: نقش میانجی خودخاموشی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه روان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

2 دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

3 دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، ایران

4 دانشکده روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

5 دانشکده رواشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، ایران.

10.22038/jfmh.2025.91499.3284

چکیده

مقدمه: امروزه با افزایش آمار طلاق، نیاز به پژوهش های روانشناسی برای شناسایی متغیرهای مرتبط با گرایش به طلاق بیشتر شده است. شناسایی این متغیرها و تدوین برنامه‌های مناسب بر همین اساس، می‌تواند در کاهش آمار طلاق موثر باشد.
روش کار: پژوهش فعلی با هدف پیش بینی گرایش به طلاق براساس طرحواره های ناسازگار محرومیت هیجانی و نقص و شرم با نقش میانجیگری خودخاموشی انجام شد. روش پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامع آماری شامل کلیه زنان متاهل ساکن شهر مشهد بود که 260 نفر به شیوه در دسترس در پژوهش مشارکت داشتند و به پرسشنامه های گرایش به طلاق(1986)،مقیاس خودخاموشی(1992) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (1998) پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار های SPSS-25 و AMOS-24 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمامی مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم بین متغیرها معنادار بودند. طرحواره‌های محرومیت هیجانی و نقص و شرم هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم از طریق خودخاموشی بر گرایش به طلاق تأثیر گذاشتند. شاخص‌های برازش مدل (از جمله RMSEA=0.051، CFI=0.961، GFI=0.967) نشان دادند که مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از آن است که طرحواره‌های ناسازگار محرومیت هیجانی و نقص و شرم از طریق مکانیسم خودخاموشی می‌توانند گرایش به طلاق را در زنان متأهل پیش‌بینی کنند. این نتایج بر اهمیت مداخلات روان‌شناختی جهت تعدیل طرحواره‌های ناسازگار و کاهش خودخاموشی در راستای پیشگیری از طلاق تأکید می‌کنند. پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های آینده از نمونه‌های تصادفی و روش‌های کیفی برای تعمیق یافته‌ها استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات