مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروهدرمانی بر مبنای روشهای هوشیاری فراگیر انفصالی (DM) در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد بود. روشکار: در این کارآزمایی بالینی با دو گروه آزمون و شاهد، ابتدا 24 نفر از مراجعین مرکز یاوران امید مشهد در سال 1392 به صورت هدفمند انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. این تعداد به دلیل ریزش به 5 نفر در هر گروه رسید. گروه آزمون 3 هفته (6 جلسهی یک ساعته) در جلسات گروهدرمانی بر مبنای روشهای DM و گروه شاهد در این زمان در برنامهی گروهدرمانی معمول مرکز شرکت کردند. دو گروه قبل و بعد از درمان پرسشنامههای پیشبینی از بازگشت، فراشناخت-30 سئوالی، افسردگی و اضطراب بک و همچنین گروه آزمون پرسشنامههای بهبود کلی بالینی و رضایتمندی مراجع را در پسآزمون تکمیل کردند. تحلیل دادهها به کمک آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره، آزمون تی و محاسبه درصد بهبودی با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهی 19 انجام شد. یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نمرات متغیرها در دو گروه تفاوت معنیداری نشان نداد (05/0<P) اما نتایج آزمون تی نشاندهندهی کاهش معنیدار اضطراب گروه آزمون بود (03/0=P). نمرات درصد بهبودی، رضایتمندی مراجع و بهبود کلی بالینی نشاندهندهی بهبود بیشتر گروه آزمون و رضایت از درمان و گزارش میزان بهبودی کلی بسیار مطلوب از سوی این گروه بود. نتیجهگیری: به نظر میرسد گروهدرمانی بر مبنای روشهای هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد مفید است.
غلامی, زهرا, & شاره, حسین. (1394). اثربخشی گروهدرمانی بر مبنای روشهای هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد. مجله اصول بهداشت روانی, 17(6), 308-317. doi: 10.22038/jfmh.2015.5474
MLA
زهرا غلامی; حسین شاره. "اثربخشی گروهدرمانی بر مبنای روشهای هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد", مجله اصول بهداشت روانی, 17, 6, 1394, 308-317. doi: 10.22038/jfmh.2015.5474
HARVARD
غلامی, زهرا, شاره, حسین. (1394). 'اثربخشی گروهدرمانی بر مبنای روشهای هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد', مجله اصول بهداشت روانی, 17(6), pp. 308-317. doi: 10.22038/jfmh.2015.5474
VANCOUVER
غلامی, زهرا, شاره, حسین. اثربخشی گروهدرمانی بر مبنای روشهای هوشیاری فراگیر انفصالی در کاهش میل و احتمال مصرف افراد وابسته به مواد. مجله اصول بهداشت روانی, 1394; 17(6): 308-317. doi: 10.22038/jfmh.2015.5474