مقدمه: رابطه ی جنسی، کششی طبیعی در فضای مناسب خانواده است که پذیرش و احساس رضایت از آن در حفظ نظام خانوادگی موثر است اما به دنبال زایمان به خاطر شرایط خاص این دوران، رفتار جنسی دچار تغییراتی می‌شود. با توجه به شیوع مشکلات جنسی و ارتباط آن با تولد فرزند در زنانی که برای اولین بار مادر شدن را تجربه می‌کنند این پژوهش با هدف بررسی عملکرد جنسی و رضایت‌مندی زناشویی در زنان نخست‌زا و زنان بدون فرزند انجام شد. روش کار: در این پژوهش توصیفی، 120 نفر از زنان متاهل (60 نفر دارای فرزند و60 نفر بدون فرزند) در محدوده‌ی سنی 30-20 سال با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده از میان مراجعین به مراکز بهداشتی و مطب‌های متخصص زنان و زایمان شهر مشهد در سال 1388 انتخاب شدند. نمونه ها پرسش‌نامه‌های رضایت زناشویی اینریچ و رضایت جنسی و مشخصات جمعیت شناختی را تکمیل کردند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آمار توصیفی، مجذور خی و آنووا تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد زنانی که هنوز تجربه ی بارداری و زایمان را پشت سر نگذاشته‌اند از عملکرد جنسی بهتر (017/0=P) و رضایت‌مندی زناشویی بالاتر برخوردار بوده‌اند (005/0=P). هم‌چنین نمره‌ی میانگین عملکرد جنسی در زنان بدون فرزند 6/3 و برای زنان دارای فرزند 3/3 است. نتیجه گیری: زنان متاهل بدون تجربه ی زایمان، میانگین نمره‌ی رضایت جنسی و رضایت‌مندی زناشویی بالاتری نسبت به زنانی که زایمان را تجربه کرده‌اند به دست آورده‌اند و این امر نشان‌ده نده‌ی نقش عامل جنسی بر رضایت زناشویی و لزوم توجه به مشکلات جنسی در دوره‌ی پس از زایمان است.
پوراکبران, الهه, & امین یزدی, سیدامیر. (1394). بررسی عملکرد جنسی و رضایت مندی زناشویی در زنان با و بدون سابقه ی زایمان. مجله اصول بهداشت روانی, 17(4), 202-208. doi: 10.22038/jfmh.2015.4581
MLA
الهه پوراکبران; سیدامیر امین یزدی. "بررسی عملکرد جنسی و رضایت مندی زناشویی در زنان با و بدون سابقه ی زایمان", مجله اصول بهداشت روانی, 17, 4, 1394, 202-208. doi: 10.22038/jfmh.2015.4581
HARVARD
پوراکبران, الهه, امین یزدی, سیدامیر. (1394). 'بررسی عملکرد جنسی و رضایت مندی زناشویی در زنان با و بدون سابقه ی زایمان', مجله اصول بهداشت روانی, 17(4), pp. 202-208. doi: 10.22038/jfmh.2015.4581
VANCOUVER
پوراکبران, الهه, امین یزدی, سیدامیر. بررسی عملکرد جنسی و رضایت مندی زناشویی در زنان با و بدون سابقه ی زایمان. مجله اصول بهداشت روانی, 1394; 17(4): 202-208. doi: 10.22038/jfmh.2015.4581
)