در تعدادی از مطالعات شیوع بیشتر اختلالات روان پزشکی را در دانشجویان پزشکی گزارش نموده اند و برخی از مطالعات نیز بر میزان استرس بالای وارد شده بر دانشجویان پزشکی اشاره دارند. با توجه به اهمیت سلامت جسمانی و روانی پزشکان که مسئولیت تأمین سلامت جامعه را بر عهده دارند، بر آن شدیم تا علاوه بر برآورد میزان آسیب شناسی روانی در دانشجویان پزشکی سال آخر مقایسه ای نیز با دانشجویان هم مقطع غیر پزشکی انجام دهیم تا نقش تحصیل در رشته پزشکی بر دانشجویان ارزیابی شود. روش کار : این مطالعه یک تحقیق مقطعی و توصیفی ـ تحلیلی است که برروی 69 نفر از دانشجویان مقطع کارورزی پزشکی و 57 نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد وPhDدانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1383 انجام شد. ارزیابی توسط پرسشنامه مشخصات فردی ( سن، جنس، تأهل، بومی یا غیر بومی بودن و سطح درآمد و...) و ارزیابی روان پزشکی توسط آزمون 25SCL-بوده است . دو گروه به وسیله روش نمونه برداری خوشه ای و آسان انتخاب شده اند. سپس دو گروه از لحاظ ابعاد نه گانه آزمون 25-SCL مورد مقایسه قرار گرفتند و تأثیر متغیر های مستقل نظیر سن و جنس و ... نیز در میزان بروز علائم روان پزشکی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج : در کل 126 نفر در این تحقیق وارد شدند و میان دو گروه دانشجویان پزشکی و غیر پزشکی از لحاظ ابعاد نه گانه علائم روان پزشکی ( بر اساس آزمون 25-SCL) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0P> ). صرف نظر از رشته تحصیلی، روان پریشی و خصومت بین فردی در افراد مذکر به طور معنی داری بالاتر از افراد مؤنث بود و جسمانی سازی نیز در افراد متأهل و افسردگی در افراد مجرد به طور معنی داری بالاتر از گروه مقابل بود. ترس مرضی و عقاید پارانوئید به متغیرهای سن و جنس و تأهل ارتباطی نداشت. نتیجه گیری: طبق مطالعه ما تحصیل در رشته پزشکی نمی تواند عاملی برای افزایش آسیب شناسی روانی باشد و فاکتورهایی نظیر جنسیت و تأهل نقش تعیین کننده تری دارد.
)