با شناخت اسیدهای چرب امگا-3 و نقش های متعدد آن در بیولوژی سلول و عملکرد نورون ها و از طرف دیگر فرضیه هایی مبنی بر نقش این مواد در پاتوژنز و درمان اسکیزوفرنی بر آن شدیم که در این کارآزمایی بالینی اثرات اسیدهای چرب امگا-3 را بر روی علائم مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بررسی نمائیم. روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور پلاسبو- کنترل می باشد که بر روی 106 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان ابن سینای مشهد در سال 86-85 انجام شده است. بیماران با تشخیص اسکیزوفرنی ( براساس معیارهای DSM-IV-TR) به روش تصادفی ساده بین دو گروه امگا-3 و دارونما تقسیم شدند. گروه امگا-3 در طی مدت 6 هفته تحت درمان با ریسپریدون تا حداکثر 6 میلی گرم و 3 گرم امگا-3 و گروه دارونما در این مدت تحت درمان با دوزهای مشابه ریسپریدون و دارونما قرار داشتند. ارزیابی علائم مثبت و منفی بیماران با آزمون PANSS در هفته صفر، سه و شش و بررسی عوارض حرکتی و داروئی در هفته سه و شش با آزمون AIMS انجام شد. بررسی تغییرات آزمون PANSS در هفته های صفر، 3 و6 در هر دو گروه با آزمون آماری فریدمن 1 و مقایسه بین دو گروه با آزمون T انجام شد. نتایج : دو گروه (43 نفر در گروه امگا-3 و 44 نفر در گروه دارونما) از نظر سن، نسبت جنسی، تحصیلات، مدت ابتلا، تعداد بستری های قبلی تفاوت معنی داری نداشتند. نمرات مقیاس های تست PANSS در هفته صفر، سه و شش در بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (05/0 <P) . بحث: در این مطالعه، اسیدهای چرب امگا-3 در کاهش علائم مثبت و منفی بیماران مبتلا به اسکزوفرنی در طی مدت 6 هفته بر دارونما ارجحیتی نداشت.
)