بررسی رابطه ی بین مولفه های هوش هیجانی و عزت نفس با نشانگان وانمودگرایی (سندرم ایمپاستر)

یکی از ویژگی­های شخصیتی که روی عملکرد دانشجویان تاثیر می­گذارد، نشانگان وانمودگرایی[1] (سندرم ایمپاستر) است. این نشانگان به وضوح، یک سبک اجتماعی انطباقی نامطلوب و فراگیر از تعامل با محیط را ارایه می­دهد که ممکن است توانایی بالقوه­ی دانشجویان را از لحاظ تحصیلی و شغلی محدود کنند (1). وا‍ژه­ی وانمودگرایی به دو شکل imposter و impostor درآخرین چاپ لغت­نامه­ی پیشرفته­ی آکسفورد[2] مطرح شده است و به معنی شخصی است که واقعی و اصیل نیست و چهره­ای غیر از آن چه هست،‌ از خود نشان می­دهد. برای نخستین بار نیز کلانس و ایمز[3] این واژه را به صورت پدیده­ی وانمودگرایی (2) و ‌هاروی وکاتز[4]، وانمودگرایی را به عنوان یک سازه­ی شخصیتی معرفی نمودند (4،3). دو محقق به نام کلانس و ایمز در فعالیت­های بالینی خود در درمانگاه­های دانشگاهی با مراجعینی رو به رو شدند که با وجود رسیدن به سطوح عالی تحصیلی، شغلی، علمی و کسب موفقیت­های متعدد، احساس خوشایند و مطلوبی نسبت به این موفقیت­ها از خود نداشته و از شناخته شدن و متمایز بودن خویش می­ترسند. این دو محقق توصیف می­کنند که طی 5 سال فعالیت بالینی و پژوهشی روی مراجعین با تخصص­های مختلف (از جمله وکیل، پرستار، پزشک، استاد دانشگاه و دانشجویان) به این نتیجه دست یافتند که عدم درونی کردن موفقیت یکی از شکایت­های اصلی این مراجعین است. این محققین هم­چنین دریافتند که در این مراجعین نوعی احساس درونی فریب­کاری هوشی یا ترس از وانمودگرایی وجود دارد به طوری که قضاوت­ها و ارزیابی­های مثبت دیگران درباره­ی خود را به شانس و جذابیت در روابط فردی نسبت می­دهند. کلانس و ایمز برای نخستین بار واژه­ی پدیده­ی وانمودگرایی را معرفی کرده و معتقدند که این پدیده یکی از انواع موانع پیشرفت و موفقیت محسوب می­شود. به نظر این محققین یک شخص زمانی مبتلا به نشانگان وانمودگرایی است که پنج یا بیش از پنج نشانه­ی وانمودگرایی رادر خود احساس کند (2). فهرست این نشانگان به قرار زیر است:

خود را فریب­کار وکلاه­بردار و وانمودگرا می­داند. احساس می­کند که بین هوش عمومی و خصوصی در او تفاوت وجود دارد. در درونی­سازی موفقیت و قبول توانایی با وجود شواهد بیرونی موفقیت ناتوان است. پاداش­ها و تشویق­ها را به دشواری می­پذیرد. پاداش­ها و تشویق­های دیگران را قبول ندارد. خود را مستحق و شایسته­ی دریافت پاداش­ها و تشویق­ها نمی­داند. از پیشرفت­های خود، راضی نبوده ومعتقد است که می­توانست پیشرفت بیشتری داشته باشد.

از شناخته شدن و ممتاز شدن ترس دارد. ترس دارد که دیگران کشف کنند که فاقد دانش و توانایی است. ترس از شکست دارد. می­ترسد که نتواند انتظارات خود را برآورده سازد. با وجود شواهد عینی بیرونی، ‌توانایی هوشی خود را کمتر از دیگران تخمین می­زند. موفقیت را به جذابیت و محبوبیت بین فردی نسبت می­دهد (5).

افراد دارای نشانگان وانمودگرایی در انجام کارها یا وظایف‌شان تمایل دارند که یا بیش از حد خود را آماده سازند یا این که تعلل و تنبلی کرده تا از شکست های اجتماعی اجتناب ورزند، سپس آن­ها به ترتیب موفقیت خود را به تصادف، افراد دیگر یا خوش­شانسی نسبت می­دهند (2).

هاروی و کاتز، پدیده­ی وانمودگرایی را با مجموعه­ای از نشانگان بالینی توصیف می­کنند که با معنای ناتوانی در درونی‌سازی موفقیت با وجود شواهد بیرونی موفقیت با یافته‌های اولیه­ی کلانس و ایمز مشابه بود (3،4).

نشانگان وانمودگرایی با تحصیل در سطوح بالا نیز مرتبط است و ممکن است به صورت منفی بر دانشجویان به راه­های مختلفی تاثیر بگذارد. دانشجویانی با احساسات وانمودگرایی می­توانند هراس داشته باشند و با وجود داشتن توانایی و علاقه، رشته تحصیلی­شان را تغییر داده یا حتی ترک تحصیل کنند (6).
 در واقع عبارت نشانگان وانمودگرایی به این معنی است که برخی از افراد با وجود شواهد عینی موفقیت احساس می­کنند که متظاهر هستند. به این معنی که آن­ها می­توانند اطرافیان خود را فریب دهند (7).

 لانگ­فورد[5] و کلانس و برنارد، دالینگر و رامانیاه[6] در تحقیقات خود روی مراجعین به مراکز دانشگاهی به این نتیجه رسیدند که وانمودگرایان با وجود موفقیت­های بیرونی، تمایلی به حفظ موفقیت ندارند (8،9). هم­چنین پژوهشگران در یک پژوهش جامع بر روی گروهی از دانشجویان دریافتند که اگر فردی بیش از پنج مورد از این ویژگی­ها را تجربه کند، مبتلا به نشانگان ایمپاستر است: توصیف خود به عنوان فردی فریبکار و وانمودگرا، عدم پذیرش تاییدها و ستایش­ها و شناخته شدن از سوی دیگران، ترس از شکست، ترس از شناخته شدن به عنوان فردی فریبکار، احساس عدم توانایی و فقدان شایستگی، عدم درونی کردن موفقیت­ها به طوری که آنها را متعلق به خود نمی­داند و اسناد موفقیت به شانس؛ یعنی اسنادها به بیرون (10).

کلامی و داد و فریاد است که به طور مستقیم موجب آزار دیگران می­شود. پرخاشگری رابطه­ای به روابط اجتماعی معطوف می­باشد. به عبارتی، پرخاشگری رابطه‌ای را به شکل دستکاری روابط اجتماعی، رقابت بین افراد، طرد و منزوی کردن دیگران تعریف کردند که در نهایت موجب آزار و صدمه به دیگران می­شود (7). این تعریف به طور وسیع هم شامل رفتار پرخاشگری رابطه­ای مستقیم (به دوستش می­گوید او را به مهمانی دعوت نکنید) و هم پرخاشگری رابطه­ای غیرمستقیم (بی­اعتنایی دوستان) است (8).

به نظر دینل[7] و همکاران وانمودگرایی، تعلل یا اهمال­کاری[8]، خودناتوان­سازی[9] و ترس از موفقیت[10] در دانشجویان از جمله رفتارهای اجتناب از شکست هستند که در بعضی از افراد پیشرفت­گرا در شرایط تحصیلی و شغلی برای حمایت از خودارزشی[11] ظاهر می­شود (11).

یانگ[12]، ایمز و تامپسون[13] در یافته­های خود به این نتیجه رسیدند که وانمودگرایان انتظارات بالایی از خود دارند و ویژگی­هایی مثل فرار از مسئولیت­های پس از موفقیت، احساس شرم و گناه در قبال کسب موفقیت، میل به کناره­گیری و ارزیابی ضعیف از توانایی­های شخصی را از خود نشان می­دهند (14-12).

یانگ، کاوینگتون و املیچ[14]، همچنین تاپینگ و کیمل[15] و فروهان[16] بیان می­کنند که وانمودگرایی ویژگی روان­شناختی است که فرد مبتلا با وجود پیشرفت­های ظاهری و موفقیت­های بیرونی بر این باور است که فریب­کار است و دیگران درباره­ی او اشتباه می­کنند (12،17-15).

هورنر[17] در تحقیق خود نشان داد که دانشجویان مرد احساسات مثبتی از موفقیت دارند، اما دانشجویان زن درباره موفقیت احساسی مبهم و دوگانه دارند (18).

نتایج پژوهش هنینگ و شاو[18] که بر روی دانشجویان پزشکی، دندان­پزشکی، پرستاری و داروسازی انجام شد، نشان داد که درصد بیش از حد انتظاری از دانشجویان، سطوح پریشانی روان­شناختی را تجربه می­کنند و میان پریشانی، کمال­گرایی و نشانگان وانمودگرایی ارتباطات قوی به دست آمد و نشان داده شد که این ویژگی­های روانی می­توانند پیش­بینی­کننده­های قوی­تر سازگاری روان­شناختی نسبت به بیشتر متغیرهای جمعیت­شناختی مربوط به پریشانی در دانشجویان رشته­های فوق باشند (19).

یکی از نکات مهم در شناسایی نشانگان وانمودگرایی، ‌نحوه­ی شکل­گیری این سازه در زنان و مردان است. عوامل مختلفی می­توانند در این امر دخیل باشند. در علت­شناسی نشانگان وانمودگرایی، تامپسون به حلقه­ی ارتباطی بین متغیرهای خانواده،‌ متغیرهای شخصیتی، باورهای مخرب و پیامدهای نامطلوب پیشرفت اشاره می­کند. همان طور که این محقق اشاره می­کند ترکیبی از متغیرهای شخصیتی،‌ باورهای مخرب،‌ متغیرهای محیط خانواده و اثرات رفتاری پیشرفت می­تواند در شکل­گیری احساسات وانمودگرایی نقش داشته باشد (14). اما تامپسون عزت نفس نامطمئن و تردید درباره­ی علت­ها و پیامدهای پیشرفت در افراد را از جمله متغیرهای شخصیتی مهم

در علت­شناسی نشانگان وانمودگرایی می­داند. علاوه براین، باورهای مخرب (موفقیت بدون تلاش و اسناد موفقیت به شانس)،‌ شیوه­های فرزندپروری کمال­گرایانه­ی والدین نسبت به فرزندان (انتظارات غیرمعقولانه از کودکان بدون توجه به توانایی­های آن­ها)،‌ پیام­های متناقض و غیرمعقولانه­ی والدین درباره­ی کسب موفقیت بدون ارایه­ی الگوهای صحیح کسب موفقیت را از جمله موارد احتمالی بروز نشانگان وانمودگرایی می­داند (14).

مک­گرگور[19] و همکاران رابطه­ی میان نشانگان وانمودگرایی و افسردگی را در میان دانشجویان مورد بررسی قرار دادند. نتایج، رابطه­ی مثبتی را میان این نشانگان و افسردگی نشان داد. هم‌چنین مشخص نمود که زنان نسبت به مردان در نشانگان وانمودگرایی امتیازات بیشتری دارند (20). کریسمن[20] و همکاران نیز در تحقیقی به این نتیجه رسیدندکه نشانگان وانمودگرایی با میزان و سطوح بالایی از افسردگی و اضطراب در ارتباط است (21). کوماری[21] در تحقیق خود در بین دانشجویان نشان داد که وانمودگرایی با اضطراب همبستگی مثبت و با هوش افراد همبستگی منفی دارد. هم­چنین زنان از ترس­های وانمودگرایی بیشتری نسبت به مردان برخوردار بودند (22).بساک­نژاد در پژوهشی نشان داد که متغیرهای ترس از موفقیت، کمال­گرایی و ترس از ارزیابی منفی با نشانگان وانمودگرایی همبستگی مثبت و متغیر و عزت نفس با نشانگان وانمودگرایی همبستگی منفی دارند (5). در ارتباط هوش هیجانی و نشانگان وانمودگرایی تحقیقات مستقیمی یافت نشد و به برخی از تحقیقات مشابه اشاره می­شود. باش­قره و محمد خانی در پژوهشی به بررسی رابطه­ی هوش هیجانی و سبک­های مقابله­ای با سلامت عمومی دانشجویان پرداختند. یافته­های آنان نشان می‌دهد که هوش هیجانی و سبک مقابله­ای هیجان­مدار رابطه­ی معنی­داری با سلامت عمومی دارند. از میان مولفه­های هوش هیجانی، مولفه­ی بهره­برداری از هیجان به طور مثبت و از میان سبک­های مقابله­ای، سبک هیجان ­مدار به طور معکوس سلامت عمومی را در دانشجویان پیش­بینی می­کنند (23). جواهری در پژوهشی تحت عنوان بررسی رابطه­ی سبک­های دلبستگی و هوش هیجانی با مهارت­های اجتماعی دریافت که بین هوش هیجانی کلی و مهارت­های اجتماعی رابطه­ی مثبت معنی­دار وجود دارد و تمام مولفه­های تنظیم هیجان، بیان هیجان و بهره‌برداری از هیجان با مهارت­های اجتماعی رابطه­ی مثبت معنی­دار دارند (24). سونگ، هانگ، پنگ و لاو[22] در بررسی خود دریافتند که آموزش هوش هیجانی باعث افزایش توانایی تعاملات اجتماعی دانش­آموزان با نقایص ذهنی و عمومی شده است (25). فلچر[23] و همکاران در بررسی خود که مطالعه­ی آزمایشی بین آموزش هوش هیجانی و مهارت­های ارتباطی دانشجویان سال سوم پزشکی بود، دریافتند که افزایش هوش هیجانی اثر مثبتی بر مهارت­های ارتباطی دانشجویان دارد (26).

بنا بر این با توجه به نتایج تحقیقات و نظریه­های مختلف که هر کدام سعی در توصیف موانع کسب موفقیت و ارتباط آن با متغیرهای مذکور دارند در این پژوهش ارتباط عزت نفس و هوش هیجانی با نشانگان وانمودگرایی در بین دانشجویان ایرانی دانشگاه­های گیلان و هرات­سی ( در شهر ایروان) و بررسی تفاوت همین رابطه در بین دانشجویان دو دانشگاه به عنوان دو جامعه­ی آماری که ملیت یکسانی داشته (هر دو گروه ایرانی­اند) ولی در حال حاضر تحت تاثیر دو محیط اجتماعی و فرهنگی مختلف هستند، مورد بررسی قرار گرفته است و از آن جا که نشانگان وانمودگرایی با تحصیل در سطوح بالا نیز مرتبط است، پ‍ژوهشگر دانشجویان رشته­ی پزشکی را به عنوان جامعه­ی آماری خود انتخاب نموده است.

روش­کار

این تحقیق با توجه به آن که به دنبال تبیین و توصیف رابطه­ی بین متغیرها بدون دخالت پژوهشگر می­باشد، توصیفی و از نوع همبستگی است (27). در پژوهش­های روان­شناختی، مطالعه­ی ویژگی­ها، خصوصیات و صفات برای پیش­بینی رفتار بسیار حایز اهمیت است. در پژوهش حاضر نیز تلاش شده است تا رابطه­ی برخی از متغیرها با نشانگان وانمودگرایی مورد بررسی قرار گیرد. بنا بر این به طور مشخص موضوع مورد بررسی دراین پژوهش، بررسی رابطه­ی بین عزت نفس و مولفه­های هوش هیجانی با نشانگان وانمودگرایی در دانشجویان پزشکی دانشگاه گیلان و دانشگاه هرات­سی (ایروان) می­باشد. در این پژوهش ‌متغیر ملاک نشانگان وانمودگرایی است. این نشانگان، مجموعه­ای از ترس،‌ تردید،‌ نگرانی و چرخه­ی معیوبی از اضطراب پس از موفقیت است که جوانان موفق را درگیر می‌سازد. وجود این ویژگی روان­شناختی به عنوان مانعی بر سر راه پیشرفت محسوب می­شود که اجازه­ی رشد و بهره­وری از تمامی استعدادهای نهفته را به این افراد نمی­دهد ( 12‌). این پژوهش در صدد پاسخگویی به چند سئوال است. 1- آیا بین متغیرهای پیش­بین با نشانگان وانمودگرایی در بین دانشجویان پزشکی رابطه وجود دارد؟ 2- آیا رابطه­ی بین عزت نفس و هوش هیجانی با نشانگان وانمودگرایی در دانشجویان پزشکی دانشگاه گیلان و دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در رشته‌ی پزشکی دانشگاه هرات­سی (ایروان) متفاوت است؟

پس از مطالعات ادبیات تحقیق و برآورد ضریب پایایی ابزارهای پژوهش، پژوهشگر با مراجعه به دانشگاه گیلان و انجام هماهنگی­های لازم، نمونه­ی آماری مورد نیاز را از بین دانشجویان پزشکی انتخاب کرده و اقدام به توزیع پرسش­نامه­ها و توجیه آنان برای تکمیل ابزار تحقیق نمود. هم­چنین با سفر به کشور ارمنستان و پس از هماهنگی­های لازم با سفارت جمهوری اسلامی ایران و دانشگاه پزشکی هرات­سی، اقدام به انتخاب نمونه و توزیع پرسش­نامه­ها در بین نمونه­های انتخاب شده نمود. به دانشجویان اطمینان داده شد که اطلاعات به دست آمده از آنان کاملا محرمانه بوده و فقط جهت انجام پژوهش جمع­آوری می­شود و همچنین اطمینان، توضیحات و زمان لازم برای تکمیل پرسش­نامه­ها به دانشجویان داده شد.

جامعه و نمونه­ی آماری:

جامعه­ی آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان رشته­ی پزشکی دانشگاه گیلان و دانشجویان ایرانی رشته­ی پزشکی در دانشگاه هرات­سی ایروان در سال تحصیلی 89-1388 می­باشند. طبق آمار مرکز آموزش دانشگاه گیلان تعداد 419 نفر در این دانشگاه به تحصیل در رشته­ی پزشکی مشغول هستند و هم­چنین تعداد 113 نفردانشجوی ایرانی در رشته­ی پزشکی در دانشگاه هرات­سی ایروان در کشور ارمنستان به تحصیل مشغول می­باشند. در مطالعات همبستگی پیشنهاد می­شود از گروه­های مستقل با توجه به اندازه­های مبین برای ضریب پیرسون و سطح 05/0≥P، تعداد 60 نفر نمونه­ی آماری در نظر گرفته شود (27). در این پژوهش چون جامعه­ی مورد پژوهش از زیرگروه­های زیاد یا طبقات مختلف تشکیل شده است، از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای برای رعایت نسبت توزیع متغیرها در جامعه، استفاده شد. برای تعیین حجم نمونه از جدول برآورد حجم نمونه­ی کرجی و مورگان استفاده شد. یعنی از کل جامعه که برابر با 419 نفر دانشجوی پزشکی بود با احتساب 5 درصد احتمال عدم بازگشت پرسش­نامه، تعداد 200 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند که از این تعداد 146 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه گیلان و 54 نفر از دانشجویان ایرانی رشته­ی پزشکی دانشگاه هرات­سی بودند.

ابزار تحقیق:

در این پژوهش از پرسش­نامه­های زیر جهت جمع­آوری داده­های مورد نیاز استفاده شد.

1- مقیاس هوش هیجانی شوت: مقیاس خودسنجی هوش هیجانی شوت توسط شوت و همکاران در سال 1998 بر اساس الگوی اولیه­ی هوش هیجانی مایر و سالووی[24] ساخته شده است (28). این مقیاس در قالب 33 جمله­ی توصیفی دارای سه مولفه می­باشد که عبارتند از مولفه­ی تنظیم هیجان و مولفه­ی ارزیابی و بیان هیجان و مولفه­ی بهره­برداری از هیجان. این ابزار را می­توان به صورت فردی یا گروهی اجرا کرد. سیستم نمره‌گذاری آن به این صورت است که آزمودنی درجه­ی توافق یا مخالفت خود را با هر یک از جمله­ها در یک طیف پنج گزینه‌ای لیکرت که از کاملا مخالف=1 تا کاملا موافق=5 می­باشد را انتخاب می­کند. البته جمله­ها به صورت معکوس نمره­گذاری می­شود (5،33-28).

از آن جا که این ابزار در پژوهش­های زیادی به کار گرفته شده، از روایی و اعتبار قابل قبولی برخوردار است. از جمله پایایی آن توسط سیاروچی برای کل مقیاس 84/0=a و برای خرده­مقیاس­ها به ترتیب ارزیابی و بیان هیجان 76/0=a، تنظیم هیجان 66/0=a و بهره­برداری از هیجان 55/0=a گزارش شده است (به نقل از عزیزی، 29).

در مطالعه­ی جهانگیری پایایی برای کل مقیاس 84/0=a  برای کل مقیاس 94/0=a و برای خرده­مقیاس­ها به ترتیب ارزیابی و بیان هیجان 86/0=a ، تنظیم هیجان 92/0=a و بهره­برداری از هیجان 66/0=a گزارش شده است(34).

در این پژوهش نیز برای برآورد پایایی ابزار از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که برای کل مقیاس 73/0=a و برای خرده مقیاس­ها به ترتیب، ارزیابی و بیان هیجان 67/0=a، تنظیم هیجان 63/0=a و بهره­برداری از هیجان 58/0=a به دست آمد.

2- آزمون عزت نفس کوپراسمیت: کوپراسمیت مقیاس عزت نفس خود را براساس تجدید نظری که بر روی مقیاس راجر و دیموند انجام داد، تهیه و تدوین کرد. این مقیاس دارای 58 ماده است که 8 ماده ی آن دروغ­سنج است. شیوه نمره­گذاری این آزمون به صورت صفر و یک است؛ به این معنا که در ماده­های شماره (57-47-45-36-32-30-29-28-24-23-21-19-18-11-10-5-4-2) پاسخ بلی، یک نمره و پاسخ خیر، صفر می­گیرد و بقیه­ی سئوالات به صورت معکوس نمره
گذاری می­شوند.

این مقیاس در تحقیقات زیادی به کار گرفته شده و بنابراین از روایی مناسبی برخوردار است. هم­چنین در تحقیقات بساک­نژاد و همکاران، میلر و همکاران و دوئک، با ضریب پایایی مناسب به کار گرفته شده (به نقل از عزیزی، 29) و در این پژوهش نیز ضریب آلفای کرونباخ آن 72/0=a به دست آمد.

3- مقیاس نشانگان ایمپاستر کلانس (CIPS)[25]: مقیاس نشانگان کلانس برای نخستین بار به صورت مداد کاغذی توسط کلانس و ایمز ساخته شد (2) و توسط پژوهشگران ترجمه و جهت اجرا آماده گردید. این مقیاس شامل 20 ماده است که از آزمودنی خواسته می­شود تا بر اساس یک پیوستار پاسخ­ها از هیچ وقت یا هرگز تا خیلی زیاد نظر خود را درباره­ی هر ماده ابراز نماید. جمع نمرات 20 ماده بیانگر میزان وانمودگرایی فرد

می­باشد. این ابزار در پژوهش­های زیادی به کار گرفته شده و از روایی مناسب و اعتبار قابل قبولی برخوردار است. یافته­های تحقیقی کریسمن و همکاران، ضریب آلفای 94/0 را گزارش می­کند (21). هم­چنین یافته­های هولمز و همکاران ضریب آلفای 96/0 را برای پایایی این مقیاس نشان می­دهد (10). در ایران نیز پژوهش بساک­نژاد و همکاران، ضریب پایایی این ابزار را با آلفای کرونباخ 83/0 و به روش اسپیرمن­براون 73/0 و به روش گاتمن 73/0 نشان می­دهد (5). در این پژوهش نیز میزان پایایی برآورد شده از طریق آلفای کرونباخ 81/0=a می­باشد.

نتایج

یافته­های توصیفی در این پژوهش شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار آزمودنی­ها به تفکیک آزمودنی­های دختر، پسر و میانگین و انحراف معیار کل آزمودنی­ها برای متغیرهای پیش­بین و متغیر ملاک است.

در این پژوهش تعداد 292 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند که از این تعداد 213 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه گیلان و 79 نفر از دانشجویان ایرانی رشته­ی پزشکی دانشگاه هرات­سی (ایروان) بودند. در نمونه­ی تحقیق، 76 درصد زن و 24 درصد مرد بودند و میانگین سن افراد 29/22 سال بود که پایین­ترین سن 19 سال و بالاترین سن 34 سال بوده است. در جدول (1) میانگین و انحراف معیار متغیرهای پیش­بین و ملاک به تفکیک جنسیت آمده­اند. همان طور که در جدول (2) مشاهده می­شود، عزت نفس رابطه­ی منفی معنی­داری با نشانگان ایمپاستر دارد (542/0- =r، 0001/0=P). هم­چنین در بین مولفه­های هوش هیجانی، ارزیابی و بیان هیجان (175/0=r، 009/0=P) و بهره­برداری از هیجان (299/0=r، 0001/0=P) رابطه­ی مثبت و معنی­داری با نشانگان ایمپاستر دارند و تنظیم هیجان رابطه­ی معنی­داری با نشانگان ایمپاستر ندارد (061/0=r، 2/0=P). همان طور که در جدول (3) مشاهده می­شود آماره­ی دوربین-واتسون (95/1=d) نشان می­دهد که فرض عدم همبستگی بین خطاها برقرار است و مجاز به انجام رگرسیون هستیم. هم­چنین اعتبار مدل با (0001/0=P، 247/27=F) مورد تایید است. این مدل با 62/0=R و 39/0=²R توانسته است 39 درصد واریانس را توجیه کند.

یعنی این که متغیرهای عزت نفس و مولفه­های هوش هیجانی توانسته است 39 درصد واریانس نشانگان ایمپاستر را تبیین کند. بر اساس داده­های جدول (4)، متغیرهای عزت نفس (0001/0=P، 9/0=B) و بهره­برداری از هیجان ( 0001/0=P، 74/0=B) قادر به پیش­بینی معنی­دار نشانگان ایمپاستر هستند و مولفه­های ارزیابی و بیان هیجان (23/0=P، 17/0=B) و تنظیم هیجان (2/0=P، 23/0=B) نقش معنی­داری در پیش­بینی نشانگان ایمپاستر ندارند. ضرایب بتا نشان می­دهد که از بین متغیرهای  پیش­بین  عزت  نفس  با  52/0=Beta  بیش  از سایر

متغیرها قادر به پیش­بینی نشانگان ایمپاستر است. بر اساس یافته های ارایه شده، پیش­بینی نشانگان ایمپاستر به شرح معادله ی زیر می­باشد.همان طور که در جدول (5) نمایان است تنها 5/3=z در سطح 05/0>P از 96/1=z در سطح 05/0>P بزرگتر است. بنابراین تفاوت بین دو ضریب تنها در مولفه­ی بهره­برداری از هیجان از نظر آماری معنی­دار است و در دیگر متغیرهای پیش­بین، تفاوت معنی­داری بین ضرایب همبستگی دانشجویان دانشگاه‌های گیلان و هرات­سی ایروان مشاهده نشد.

بحث و نتیجه­گیری

همان طور که مشاهده شد از متغیرهای پیش­بین، عزت نفس رابطه­ی منفی معنی­داری با نشانگان ایمپاستر داشت. در تبیین آن می­توان گفت فردی که دارای عزت نفس بالا باشد، موفقیت­هایی را که به دست آورده به توانایی­های درونی خود نسبت می­دهد (اسناد درونی)؛ در حالی که فرد دچار نشانگان ایمپاستر موفقیت­هایش را بیشتر به عوامل بیرونی نسبت می­دهند (اسناد بیرونی).

هم­چنین فرد دارای عزت نفس خود را شایسته ی دریافت پاداش و تشویق می­داند؛ درحالی که فرد دچار سندرم ایمپاستر عکس این حالت فکر می­کند.

جدول1- فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار هوش هیجانی،عزت نفس،ایمپاستر در دانشجویان مورد بررسی

جدول 2- همبستگی بین عزت نفس و مولفه­های هوش هیجانی و نشانگان ایمپاستر

جدول 3- نتایج مربوط به ضریب همبستگی چندگانه و تحلیل رگرسیون همزمان برای پیش­بینی نشانگان ایمپاستر

جدول 4- ضرایب استاندارد و غیر استاندارد برای پیش­بینی نشانگان ایمپاستر از طریق متغیرهای پیش­بین

جدول 5-شاخص­های محاسبه شده برای بررسی تفاوت ضرایب همبستگی در عزت نفس و مولفه های هوش هیجانی