نقش میانجی‌گر چشم‌انداز زمان در رابطه‌ی‌ میان جهت‌گیری مذهبی و کیفیت زندگی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

2 استاد گروه روان‌شناسی بالینی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

3 استادیار گروه روان‌شناسی، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر شناسایی برخی متغیرهای پیش‌بینی­کننده کیفیت زندگی بود و با توجه به مبانی نظری و پیشینه پژوهشی الگویی طراحی شد که در آن، چشم‌انداز زمان نقش میانجی‌گر را در رابطه‌ی بین جهت‌گیری مذهبی و کیفیت زندگی داشت.
روش­کار: در این مطالعه‌ی همبستگی از نوع الگویابی، 412 دانشجو از 10 دانشکده‌ دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج شرکت داشتند و مقیاس جهت‌گیری مذهبی آلپورت، سیاهه چشم‌انداز زمان زیمباردو و نسخه کوتاه پرسش­نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت را تکمیل کردند. داده‌ها از طریق الگویابی معادله ساختاری با استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS تحلیل شد.
یافته­ها: ابعاد جهت‌گیری مذهبی به صورت غیرمستقیم و با میانجی‌گری چشم‌انداز زمان با کیفیت زندگی، رابطه دارند. جهت‌گیری مذهبی درونی به صورت مثبت و جهت‌گیری مذهبی بیرونی به صورت منفی، پیش‌بینی­کننده کیفیت زندگی است. ابعاد چشم‌انداز زمان شامل گذشته مثبت، حال لذت‌گرا و آینده به صورت مثبت و گذشته منفی و حال جبرنگر به صورت منفی، کیفیت زندگی را پیش‌بینی می‌کنند. جهت‌گیری مذهبی درونی با ابعاد گذشته­ی مثبت و آینده، رابطه مثبت و با ابعاد گذشته­ی منفی و حال جبرنگر، رابطه منفی دارد. جهت‌گیری مذهبی بیرونی با ابعاد حال لذت‌گرا، حال جبرنگر و گذشته­ی منفی، رابطه مثبت و با بعد آینده، رابطه منفی دارد.
نتیجه­گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که برخلاف جهت‌گیری مذهبی بیرونی، جهت‌گیری مذهبی درونی با چشم‌انداز زمان مطلوب و در نتیجه با کیفیت زندگی رابطه مثبت دارد. بنابراین می‌توان با تقویت جهت‌گیری مذهبی درونی دانشجویان از طریق برگزاری کارگاه‌های روان­شناختی مستمر در دانشگاه، کیفیت زندگی آن‌ها را ارتقا داد.

کلیدواژه‌ها

مجله اصول بهداشت روانی
دوره 20، شماره 1
آذر و دی 1396
صفحه 59-67

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار