مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه استرس شغلی با رفتارهای بینزاکتی در محیط کار با توجه به نقش تعدیلکنندگی سرمایه روانشناختی (تابآوری، خوشبینی، امیدواری و خودکارآمدی) انجام گرفت.روشکار: نمونه این پژوهش توصیفی-تحلیلی شامل 297 نفر از کارکنان شرکت برق منطقهای استان خوزستان در سال 1394 بودند که به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. شرکتکنندگان، پرسشنامه استرس شغلی، سرمایه روانشناختی و رفتار بینزاکتی در محیط کار را تکمیل نمودند. تحلیل دادهها با تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد.یافتهها: نتایج نشان دادند که استرس شغلی با رفتار بینزاکتی در محیط کار، رابطهی منفی معناداری (008/0=P) دارد. یافتهها همچنین حاکی از نقش تعدیلکنندگی تابآوری در رابطه استرس شغلی و رفتار بینزاکتی در محیط کار (04/0=P) بودند اما نقش تعدیلکنندگی خوشبینی، امیدواری و خودکارآمدی در رابطه استرس شغلی و رفتار بینزاکتی در محیط کار مورد تایید قرار نگرفت.نتیجهگیری: نتایج نشان داد رابطه استرس شغلی و ارتکاب رفتار بینزاکتی در کارکنان با تابآوری بالا، ضعیف تر از رابطه این دو متغیر در در کارکنان با تابآوری پایین است.