مقدمه: محققان با تمرکز بر سلامت روان افراد، به طور فزاینده‌ای به مفهوم تاب‌آوری علاقه‌مند شده‌اند. دانش در زمینه‌ی تاب‌آوری ممکن است به توسعه‌ی مداخلات با هدف بهبود نتایج مثبت و یا کاهش پیامدهای منفی کمک کند. تاب‌آوری واند به عنوان یک ساز و کار دفاعی در نظر گرفته شودکه افراد را به پایداری در مواجهه با سختی و بهبود سلامت روان، توانا سازد. پژوهش حاضر به جمع‌آوری و یکپارچه‌سازی نتایج رابطه‌ی بین تاب‌آوری و سلامت روان و محاسبه‌ی میزان اثر آن‌ها با استفاده از الگوی پژوهشی فراتحلیل پرداخته است. روش کار: تعداد9 پژوهش داخلی که از لحاظ روش‌شناسی مورد قبول بودند، انتخاب و فراتحلیل بر روی آن‌ها انجام شد. بازه‌ی زمانی مطالعات از سال 1386 تا 1392 می‌باشد. ابزار این پژوهش، چک‌لیست فراتحلیل بوده است. یافته ها: میزان رابطه‌ی بین تاب‌آوری و سلامت روان 35/0 بوده است (00001/0P<). هم‌چنین نتایج حاصل از تحلیل تعدیلی بیانگر اثرگذاری متغیرهای تعدیل‌کننده در این رابطه نبود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج فراتحلیل حاضر، میزان رابطه‌ی بین تاب‌آوری و سلامت روان ، مطابق جدول کوهن در حد متوسط است.
)