%0 Journal Article %T اثر گروه درمانی شناختی رفتاری بر پیامد اختلال دو قطبی نوع یک %J مجله اصول بهداشت روانی %I دانشگاه علوم پزشکی مشهد %Z 1028-6918 %A مسعودی, شاهد %D 2008 %\ 12/21/2008 %V 10 %N 40 %P 289-298 %! اثر گروه درمانی شناختی رفتاری بر پیامد اختلال دو قطبی نوع یک %K اختلال دو قطبی %K دارو درمانی %K شناختی رفتاری %K عملکرد بین فردی %K گروه درمانی %R 10.22038/jfmh.2008.1654 %X پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری در افزایش تبعیت از درمان دارویی و بهبود عملکرد بین فردی در بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی یک انجام شد. روش کار: آزمودنی ها 30 زن مبتلا به اختلال دو قطبی یک بستری در بیمارستان روان پزشکی ابن سینای مشهد بودند که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وشاهد قرار گرفتند. پس از ریزش اولیه، هر گروه شامل 11 نفر بود و هر دو گروه در شرایط یکسان با مقیاس های گروه (ب) آزمون کالیفرنیا و فرم پرستاری ارزیابی شدند. گروه آزمایش افزون بر دارودرمانی در 8 جلسه ی گروه درمانی شناختی رفتاری شرکت کردند و گروه شاهد تنها دارو مصرف نمودند. در پایان دوره ی درمان غیر دارویی و 6 ماه پس از آن هر دو گروه بار دیگر ارزیابی شدند. یافته های پژوهش با آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و تی مستقل تحلیل شدند. یافته ها: گروه درمانی شناختی رفتاری توام با مصرف دارو به طور معناداری نسبت به دارودرمانی در افزایش تبعیت از درمان دارویی (با اطمینان 99/0) و بهبود عملکرد بین فردی بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی یک (مقیاس های برداشت خوب، اشتراک، تحمل، خویشتن داری، مسئولیت پذیری با اطمینان 99/0 و مقیاس اجتماعی شدن با اطمینان 95/0) موثر بوده است. نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی رفتاری به عنوان یک رویکرد درمانی مکمل می تواند در افزایش تبعیت از درمان دارویی و بهبود عملکرد بین فردی بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی یک موثر باشد.   %U https://jfmh.mums.ac.ir/article_1654_f638fb2f383fae9defbc53857549b2cd.pdf